انواع قهوه ساز - خدمات ایده آل سرویس

موکا پات 
موکا پات یا قوری موکا، یکی از دستگاه های قدیمی مرسوم برای دم کردن قهوه است. موکا پات در سال ۱۹۳۳ اختراع شد، این دستگاه در اروپا و در امریکای لاتین طرفداران خاص خودش را دارد. قهوه‌ی دم‌شده توسط موکا پات غلظت بالایی دارد و اندکی کرما یا کف قهوه بر سطح آن به وجود می‌آید. البته مقدار این کف به اندازه‌ی کف تولید شده بر روی قهوه‌ی اسپرسوی دم‌شده با ماشین اسپرسو نیست و نباید تصور کرد که می‌توان با موکا پات قهوه‌ی اسپرسوی پر کف و کرم‌داری دم کرد. با این حال طرز کار موکا پات اندکی شبیه به طرز کار ماشین اسپرسو است چرا که موکا پات نیز برای استخراج طعم و بو و روغنِ موجود درون دانه‌های قهوه از فشار بخار آب استفاده می‌کند.
ساز و کار این دستگاه بدین صورت است که آب را داخل مخزن زیرین می‌ریزیم، پودر قهوه را نیز داخل سبد قهوه ریخته و سبد را بر روی مخزن نگه دارنده‌ی آب سفت می‌کنیم، سپس قوری را روی سبد قهوه جا می‌اندازیم، آن‌گاه دستگاه را بر روی اجاق گاز یا اجاق برقی قرار می‌دهیم. وقتی که آب درون مخزن زیرین به جوش آمد، هوای داخل مخزن انبساط پیدا کرده و از آن‌جا که مخزن در برابر هوا عایق است آب به ناچار با فشار از طریق لوله‌ی زیرین فیلتر قیفی که درون مخزن نگهدارنده‌ی آب قرار گرفته است به بالا هدایت می‌شود، سپس در آن‌جا با پودر قهوه مخلوط می‌شود و در آخر نیز با همان فشار از طریق قسمت لوله‌مانندِ فیلتر زیرین قوری به درون قوری هدایت می‌شود.

فرنچ پرس 
فرنچ پرس یکی از دستگاه‌های بسیار قدیمی و مرسوم برای دم کردن قهوه است. در دهه‌ی 1840 میلادی هنوز فرنچ پرسی بدین صورت وجود نداشت اما ایده‌ی اختراع دستگاهی برای دم کردن قهوه که با استفاده از فشار کار کند به ذهن برخی خطور کرده بود. این دستگاه برای نخستین بار در سال 1929 توسط طراحی ایتالیایی به ثبت رسید. با دم کردن قهوه توسط فرنچ پرس، بیشترین مقدار طعم از دانه‌‌های قهوه استخراج می‌شود و در نتیجه فنجان قهوه‌ی غلیظ و لذیذی مملو از عطری خوش به دست خواهید آورد.
فرنچ پرس از یک ظرف استوانه‌ای شیشه‌ای، پلاستیکی یا فلزی، یک سرپوش پلاستیکی یا فلزی و نیز یک فیلتر شیب‌دار از جنس نایلون یا سیم ظریف تشکیل شده که دانه‌های قهوه را از آب جدا می‌کند. این دستگاه طراحی شیکی دارد و به آسانی قابل حمل است. از آن‌جا که دستگاه فاقد فیلتر کاغذی‌ست، روغن‌های طبیعی موجود در دانه‌های قهوه از بین نمی‌روند. این دستگاه منبع حرارت داخلی منحصر به فردی نیز ندارد.

اسپرسو ساز
اسپرسو نوعی نوشیدنی قهوه‌ی بسیار غلیظ و فشرده است که حجم بسیار کمی از آن را در فنجان‌های قهوه‌خوری کوچک یا به عبارتی نیم‌فنجان، می‌نوشند. اولین دستگاه اسپرسو در سال ۱۸۸۴ توسط آنجلو موریوندو در شهر تورین ایتالیا اختراع شد. سپس در سال ۱۹۰۱ شخصی به نام لوییجی بزرا در شهر میلان ایتالیا نسخه‌ی پیشرفته‌تر این دستگاه را به ثبت رسانید که قهوه را سریع‌تر دم می‌کرد. چند سال بعد، یعنی در سال ۱۹۰۵، شرکت لا پاوونی امتیاز این دستگاه را خرید و شروع به تولید گسترده‌ی آن در میلان کرد. ماشین‌های اسپرسو با بخار، پیستون و یا پمپ کار می‌کنند و می‌توانند نیمه‌اتوماتیک، اتوماتیک و یا تمام‌اتوماتیک باشند. با این حال ساز و کار همه‌ی آن‌ها شبیه به هم است.
اسپرسو نوعی نوشیدنی چندفازه است که از دانه‌های بو داده و آسیاب‌شده‌ی قهوه به همراه آب تهیه می‌شود و وظیفه دستگاه اسپرسو ساز ایجاد کف روی قهوه است. از ویژگی های این قهوه می توان عطر خوش فراوان و مزه‌ی تلخ و شیرین متعادل آن که اندکی نیز به ترش‌مزگی می‌زند و هم‌چنین ته‌مزه‌ی ماندگار و خوبی که پس از فرو دادن قهوه تا مدت‌ها بر دهان باقی می‌ماند اشاره کرد. ساز و کار اصلی دستگاه اسپرسو بدین صورت است که اجزاء دستگاه آب داغ را با فشار از درون دانه‌های بسیار ریز قهوه عبور می‌دهند تا قهوه‌ی اسپرسوی فشرده و غلیظی بدست آید.

قهوه ساز فیلتری/قطره ای
اولین قهوه‌ساز فیلتری/قطره‌ای اتوماتیک در سال 1954 در آلمان به ثبت رسید. این قهوه‌ساز به مرور در دهه‌ی 1970 جانشین پرکُلیتر و فرنچ پرس شد. از مزایای این دستگاه آسانی کار با آن است و هم‌چنین امکان خطای چندانی در حین کار با آن وجود ندارد زیرا فرایند دم کردن به طور خودکار انجام می‌شود. معایب این دستگاه -از جمله چسبیدن پودر قهوه به دور فیلتر و مصرف نشدن کامل آن- به مرور زمان برطرف شده است و دستگاه‌های جدیدتر حتی امکان کنترل دمای آب را نیز به ما می‌دهند. 
طرز کار این دستگاه بدین شکل است که ابتدا دانه‌ قهوه ‌را آسیاب کنید، اگر از فیلتر قیفی استفاده می‌کنید باید دانه‌هایتان را کمی ریزتر آسیاب کنید و اگر از فیلتر ته‌صاف استفاده می‌کنید دانه‌هایتان را کمی درشت‌تر آسیاب کنید. دستگاه را روشن کنید تا قوری گرم شود. به ازای هر 120 میلی‌لیتر آب، 7 گرم پودر قهوه‌ی آسیاب‌شده را به درون فیلتر فلزی یا کاغذی بریزید. فیلتر را کمی تکان دهید تا پودر قهوه همه جای آن را به یک میزان بپوشاند. وقتی دستگاه شروع به کار کرد چکه کردن قهوه‌ی دم‌شده از فیلتر به درون قوری آغاز می شود. برای گرم نگه داشتن باقی‌مانده‌ی قهوه در داخل قوری کافی‌ست دکمه‌ی دستگاه را خاموش نکنید.البته حواستان باشد قهوه‌ای که مدتی طولانی بر روی بشقاب یا وارمر دستگاه بماند پخته می‌شود و مزه‌‌ی اولیه‌ی آن تغییر می‌کند.
قهوه‌ای که با استفاده از این قهوه‌ساز دم می‌شود بسیاری از روغن و اسانس‌های طبیعی موجود درون دانه‌های قهوه را از دست می‌دهد. پس اگر به دنبال قهوه‌ای غلیظ و مملو از دُرد و روغن قهوه هستید این دستگاه چندان مناسب شما نیست.

قوری هاریو
قوری‌های هاریو، ویژه‌ی دم کردن سرد قهوه، با ظرافت‌های مهندسی کلاسیک طراحی شده‌اند تا اطمینان حاصل شود که از تک تک ذرات قهوه‌ای که در صافی‌های معلّق قرار دارند، حداکثر طعم ممکن استخراج می‌شود. برخلاف سایر قوری‌های فشاری، این قوری با استفاده از آب خنک یا آبی که با دمای اتاق هم‌دماست، ظرف 12 الی 24 ساعت قهوه را به روش سرد دم می‌کند. قوری‌های بزرگ‌تر گنجایش 2 تا 4 فنجان قهوه را دارند.
برای دم کردن قهوه، قهوه‌ ی آسیاب شده درشت را در صافی نایلونی سبدی‌شکل بریزید تا آن را پر کند، اما لبالب نشود. آب تصفیه شده‌ی خنک یا هم‌دما با اتاق را روی قهوه‌ی آسیاب شده بریزید. بسته به نظر خودتان، بین 12 تا 24 ساعت صبر کنید تا قهوه بخیسد. قهوه‌ی دم کشیده‌ی حاصل را می‌توانید تا یک ماه در ظرفی دربسته در یخچال نگه دارید.
مزای استفاده از این دستگاه این است که می‌توان عصاره‌ی قهوه‌ی حاصل را بعداً برای تهیه‌ی قهوه‌ی داغ مورد استفاده قرار داد، قهوه‌ای تهیه می شود که طعمی غنی و غلیظ دارد، به آسانی نیز تمیز می‌شود. برای تهیه این قهوه اجازه بدهید قهوه در قوری سرد هاریو به مدت یک شب بماند و بعد آن را با آب جوش رقیق کنید، به این ترتیب فنجانی قهوه با خاصیت اسیدی کمتری خواهید داشت.

تورکا یا جذوه
شاید قهوه ترک یا عربی قدیمی‌ترین شیوه دم کردن قهوه باشد که تا کنون باقی مانده این شیوه دم‌کردن قهوه یکی از محبوب‌ترین انواع قهوه‌هاست که در قرن 15 میلادی رواج پیدا کرد. تجهیزاتی که برای دم کردن یک فنجان قهوه ترک بدان‌ها نیاز داریم یک آسیاب خوب، یک قاشق فلزی برای هم زدن قهوه و نیز یک منبع حرارتی‌ مثل اجاق گاز یا اجاق برقی یا آتش است.
تفاوت قهوه‌جوشی که از آن برای دم کردن قهوه ترک استفاده می‌شود با شیرجوش این است که مساحت کفه‌ی آن کم است، هم‌چنین لبه‌ی بالایی قهوه‌جوش باریک‌تر از کفه‌ی آن است و بر روی آن یک یا دو شکاف آبریز نیز تعبیه شده است تا قهوه راحت‌تر درون فنجان ریخته شود. حین دم کردن قهوه ترک، کفی روی مایع ایجاد می‌شود و اگر مساحت کفه‌ی ظرف زیاد باشد، مقدار زیادی از این کف‌های ایجاد شده به لبه‌های ظرف خواهند چسبید و در نتیجه هرز خواهند رفت. به همین علت از یک قهوه‌جوش با گنجایش 240 میلی‌لیتر نهایتاٌ یک تا دو فنجان قهوه می‌توان گرفت چون قهوه‌جوش گنجایش بیشتر از آن را ندارد و در ضمن باید حجم زیادی از آن را در ابتدا خالی بگذاریم چراکه قهوه کف می‌کند و بالا می‌آید و اگر قهوه‌جوش را بیش از اندازه پر کرده باشیم سرریز می‌شود. اجزاء تشکیل‌دهنده‌ی قهوه‌جوش یک دسته‌ی نسبتاٌ دراز است که اغلب از جنس چوب است. ترکیب ظرف مسی و دسته‌ی چوبی در قهوه‌جوش ترکیب رایج و مناسبی‌ست.
حین دم کردن قهوه ترک با قهوه‌جوش هرگز چشم خود را از روی گاز برندارید چراکه ممکن است در آنی قهوه سرریز کند یا شروع به قل‌قل کردن کند و کف‌های ایجادشده بر روی سطح آن خود به خود محو شوند. دم کردن قهوه ترک درون قهوه‌جوش باعث می‌شود خاصیت اسیدی آن بیشتر از قهوه‌ای باشد که در دستگاه‌های دیگر هم‌چون دستگاه اسپرسو دم می‌شود. می‌توانید برای پذیرایی از مهمان با قهوه ترک در کنار فنجان قهوه‌شان یک لیوان آب سرد نیز بگذارید.

خدمات پس از فروش ایده آل سرویس